‘Het is weer gebeurd’ zucht mijn klant terwijl ze op mijn bank neerploft. ‘Hadden we het net zo fijn en dan ineens “vuurwerk”. Out of the blue voel ik dan die irritatie en daar achteraan die enorme boosheid opkomen. Die slaat daarna om in een ijzige stilte. Dat continue gedoe tussen ons! Elke keer weer is het zo ingewikkeld. Ik herken mezelf niet meer in de vrouw die ik ben in mijn relatie. Die hardheid!’
Samen gaan we naar de paarden. Om de oorzaak te achterhalen van de boosheid, de kilte en die hardheid. De paarden kiezen hun positie in een familie-opstelling. Met hun lichaamstaal naar elkaar maken ze iets duidelijk aan mijn klant. Ik stel haar zacht wat vragen. Door naar de paarden te kijken ziet ze het antwoord. Het antwoord op de vraag wanneer die gevoelens ontstaan zijn. Wanneer ze die voor het eerst gevoeld heeft. Wat er toen gebeurd is.
Ik vraag haar of ze zulke situaties ook in haar relatie tegenkomt. Het blijft een tijdje stil. Ze knikt heel langzaam. Ze herkent de overeenkomst tussen nu en toen. En hoe het gedrag van haar partner haar aan die oude situatie herinnert. Ze worden door het verleden getriggerd. De oorzaak van wat ze nu voelt, ligt in het verleden. Oude pijnen die gezien, erkent en gevoeld mogen worden om daarna weg te stromen uit haar.
Ik zie haar nog regelmatig. Samen met haar partner. Knus en harmonieus, samen op een terrasje aan het water.
